Şampiyonluk yarışına tutunma adına iyi oyundan ziyade kazanmanın önemli olduğu maçlardan birisiydi. Her sezonun farklı hesap yapıldığı haftaları vardır. Elbette bir oyun alışkanlığı olmak zorundadır ama eğer iyi oyun olmamışsa da kazanma hırsı, bu inadı sürdürmek önem kazanır. Bugün oynanan yerde futbol oynanmaz. Çok güzel piknik yapılır. Böyle bir yerde gole kadar uzaktan şut atmamak büyük bir eksiklikti. Şut atmadan gol olmaz. Maçın anahtar adamı Babel gibi gözükse de maçın oyuncusu bence Donk. Savunmada hatasız oynadığı gibi, gol bölgesine gittiğinde de Babel’e beklediği boş alanı yarattı.
Teknik adamların güzel bir taktik mücadelesini de izledik. Galatasaray ilk yarı iki bekini hücuma çıkararak boşluklar bulmayı denedi. Çizgi halinde duran Malatya savunmasının arkasına kaçıracak en uygun iki oyuncu Saracchi ve Linnes’ti. Sekidika ve Kerem’in girmesi bu konuda da Galatasaray’a avantaj sağladı. Hızlı kanat oyuncularınız olduğu zaman takım arkadaşlarınızın koşu yollarına pas atma şansınız oluyor. Galatasaray’ın özellikle sol kanattan yüklenme düşüncesine Hamza Hoca’nın Semih’i sağ beke çekme cevabı geldi. Malatya adına Tetteh gününde olmayınca Galatasaray sürekli dönen topları aldı, yeni set hücumları yaptı. Başladığımız yere geri dönüyoruz, buradaki en önemli konu şut. Akbaba ve Belhanda zaten rakip kaleye bakmadı, Arda uzaktan pek vurmaz, Kılınç da girer girmez gol kaçırınca kendi güvenini kaybetti. Donk’un santrafora geçmesi maç kazandıran hamle oldu. Hem oraya rakibi bozan bir oyuncu geçti, hem de Babel markajdan kurtuldu. Fatih Hoca bu hamleleri daha erken yapabilirdi. Feghouli çıktıktan sonra oyun hiç yürümedi çünkü. Feghouli sakatlanmasaydı ilk yarıdan oyunu çözebilirdi Galatasaray.