Senden uzakta hep bir şeyler eksik
Gönlümde derman yok inan bir nefeslik
Ne bir avuntu ne de biraz ümit
Ne yaptın bana, nedir bu sessizlik?
İçimde bir şey acıyor sen gelince aklıma her şeyim
Yerine sevemem, yerine sevemem
Razıyım, yapayalnız tükensin yıllarım ama
Yerine sevemem, yerine sevemem
Olmuyor, denedim yine de yerine sevemedim her şeyim
Gökhan Kırdar’ın unutulmaz şarkısı. Galatasaray tribünlerinde, 2020 yılında gelen Kadıköy galibiyeti sonrası ilk kez güçlü şekilde bu şarkı yorumlandı. Böyle efsane eserlerin spor sahnelerine taşınmasından son derece mutluyum. Sahanın her yerinde muhteşem oynayan bir Galatasaray varken, fark da açılmışken bu şarkıyı dinlemek çok güzel bir duyguydu. Elbette eşlik etmemek mümkün değildi. Galatasaray taraftarı ayrıca bir gerçeği de ortaya çıkardı. Başakşehir maçına gelen insanların çoğunun Başakşehir ile alakası olmadığı kanıtlandı. Diğer tribünler de işin içine girdi. Karşılıklı tezahüratlar başladı. Nereden bakarsak bakalım, stadın tek hakimi Galatasaray oldu. Maç boyunca rakip alanda baskı yaptı oyuncular. Bir saniye geri adım atmadılar. Kendileri gol atabilecekken, arkadaşlarının gol atmasını istedikleri şekilde, hep beraber o golleri takım olarak attılar. Dün için bir oyuncuyu özel olarak öne çıkarma niyetinde değilim. Büyük keyif verdiler. 7-0 kazanan bir takımın ayrıca iki topu direkten döndü. Galatasaray, taraftarlarına yine keyifli bir Dünya Kupası izleme şansı verdi. Dün gece için herkesi yürekten kutlarım.
