Hava soğuk olmasına rağmen bu kadar az seyirci sayısı Ali Sami Yen Arena’da  hemde cumartesi günü son 2 seneye kadar yaşanmış bir durum değildi. Özellikle son 2 senedir futbolseverlerin maçtan uzaklaştığını görüyoruz. Bu konuyu açmamın sebebi şu; İzmir Marşı’nın dolu tribünlerle söylenmesi çok daha farklı bir hava katardı maça. Tıpkı basketbol maçlarında olduğu gibi. Herkesin ortak noktada buluştuğu marşları tribünlerde duymya başlamak sevindirici. Futboldan uzak kalma duygusu dünkü güzelliği eksik bıraktı.
 
 
Galatasaray için iç sahada hücum yapmakta zorlanan takımlara karşı maçı koparmak zor olmaz.  Kazanmak zorunda olunan maçın kolay geçeceği maçın 40.saniyesinde belli oldu. Bruma o kadar boş kalınca daha maçın başında herkes Galatasaray golünü beklemeye başladı. Gol gelince zaten maç Galatasaray’ın kaç gol atacağına kaldı. Akhisar Takımının bu kadar zayıf bir görüntü vereceğini düşünmemiştik. Galatasaray ne kadar gününde olursa olsun karşısında bir dirençle karşılaşmadı. Eski günlerdeki gibi ilk 30 dakikada maçı bitiren Galatasaray’ı gördük. Sneijder’in özel futbolcu olduğunu, büyük futbolcu olduğunu konuşmaya gerek yok. Yine sazı eline aldı. Bu sefer maçtan once gerçekten bağlamayı eline aldı.  Tam bizden biri oldu.
 
 
Maçın tamamı neredeyse idman maçı havasında oldu. İlk 45 dakikası 4-0 ve bu kadar güç farkı olan 2 takımın maçının artık idman maçından öteye geçmesi beklenemezdi. Oyuncu değişiklikleri erken yapılmadı. Riekerink Bey maça dalıyor çoğu zaman. Buna rağmen 6’ya gitti maç. 10 bile olabilirdi. Böyle bir maç moral açısından, takımın kendine gelmesi açısından önemli olabilir. Türkiye Kupası’nda Başakşehir eşleşmesi ciddi bir eşleşme. Sanki bu maç kupa maçı gibi oldu. Muslera penaltıyı atar mı beklentisi karşılık bulmadı. Podolski’nin transfer durumu Galatasaray için en önemli konu. Yönetim çok büyük hatalar yaptı ama 2 sene üst üste aynı hatayı 2 defa yapmayız herhalde.